Kur'an'ı Kerim’de yaklaşık olarak geçmiş kavimlerin toplulukların yaşadığı olumsuzluklar ve/veya durumlar, Peygamberlerin onlara söyledikleri ve o kavimlerin hak söze kulaklarını tıkayarak başlarına gelenler yaklaşık olarak 1650 ayetle bizlere anlatılmaktadır. Yüce yaratıcı hiç bir şeyi boş yere söylemez. Öyle ki Hz Şuayip Peygamber’in kavmi ölçü ve tartıda o kadar haksızlık yapmaya başladılar ki, sadece kendi nefislerini, çıkarlarını dikkate almaya başladılar.
Hz Lut, Hz Nuh, Hz Musa, Hz İsa ve son peygamber Hz Muhammed sav gibi bütün peygamberler, tevhid inancından ayrılmış, zulme dalarak Allah'ın yeryüzündeki halifesi olan insanı kendi çıkarları uğruna köleleştirerek hürriyetlerini hiçe saymış ve sapıtmış kavimleri Allah'ın yoluna çağırdılar. Ne yazık ki, bütün bu sözlere kulak tıkayan toplulukların başlarına kaçınılmaz felâketler (Nuh tufanı, şiddetli zelzele vs.) gelerek birçok kavmin yok olup gittiğini görmekteyiz.
Kur'an bu durumu görmemiz için bizlere "yeryüzünü bir dolaşıp baksınlar" diyerek sürekli bir çağrıda bulunarak, ibret gözüyle bakmamızı istemektedir. Ayrıca, Kuran’da geçmiş kavimlerin yaşadıkları bütün bu hadiselere "en güzel kıssa" ismini vererek bizlerden hisse almamız istenmektedir. Bu sebeple YÜCE YARATICI, BİZLERİ EN DERİNDEN UYARMAKTA VE UYANIK OLMAMIZI İSTEMEKTEDİR.
Yoksa yeryüzünü elimizle bozma sebebiyle, bozulmaların, fesadın, huzursuzluğun, toplumsal dalgalanmanın, baş göstereceğini bildirmektedir. Bugün bütün yaşanılan hadiselere Müslümanca bir bakış geliştirme, aklın ve bilimin ışığında hem mücadele etmeli hem de ciddi anlamda oturup tefekkür etmeliyiz.
Sahi bunca nimetlerin içinde "Rabbimizin hangi nimetlerini yalanlıyorsunuz?" ayetini ne kadar anlayarak tedebbür (düşünmek) edebildik. Kapımızı çalan ya da iffetinden dolayı çalmayan, isteyen ya da istemeyen insanlara, yaşlı bir faninin bakışıyla "her gördüğünü Hızır bil" ruh ve anlayışıyla bakabildik mi? Yoksa konformist bir hayata dalarak, sadece "kendi etrafını tavaf eden hacı" , "bana dokunmayan yılan bin yıl yaşasın" zihniyetine esir mi olduk.
Hemen yanı başında inleyen bir bebeğe baş çevirmeyi, sırt dönmeyi… Hiç umursamadan, süratimizin bütün kaslarını kasarak "hadi kardeşim Allah versin" yürü yoluna diyerek kapımıza gelen rahmeti, zahmete kaç kez çevirdik. Bütün yaralı omuzlara el koymayı, özden bakabilmeyi, onunla birlikte ağlamayı ya da gülmeyi ne zamandan beri unuttuk.
Bütün bunları yaparken bazılarımız ellerinde zikirmatiklerle "sübhanallah, elhamdülillah" tesbihatı söylemeye ve komşunun evi yanarken ateşinde "balık pişirme" ye şöyle ya da böyle devam ederken. Biliyoruz ki, "her şer de bir hayır vardır" serlerin hayra tebdil etmesi için kula yüklenen sorumluluklar vardır. Bunun ilk adımı kulluk bilincidir. Kelime-i tevhidin "la" sini diyebilmeyi başarabilmektir. La diyenler "illallah" derler
Bütün hadiselerden ibret alarak, yeniden kendimizi sorgulamalıyız. Asıl meselenin hayatı adam gibi yaşamak olduğunu ısrarla düşünmeliyiz. Her hâlükârda "kul tedbir alır, Allah yaratır" ilkesine teslim olarak bütün kamusal tedbirlere uymayı bir yol kabul etmeli, zorunlu olarak evlerimizde "itikâfa" girdiğimiz şu zamanları daha iyi anlama ve idrak çabası olarak değerlendirmeliyiz.
O halde buyurun hep birlikte;
Allah'ım!
Bizlere geçmişi تَذَكُّرٌ tezekkür, geleceğe dair olabilecekleri تَدَبُّرٌ tedebbür, olayların sebep ve sonuçları arasında تَعَقُّلٌ teakkul, lehimizde ve aleyhimizde تَفَقُّهٌ tefakkuh, ve en sonunda ortaya çıkan durumları تَفَكُّرٌ tefekkür edebilme gücü ihsan eyle!
Dualarımızla
Nazım YILDIRIM, 01/04/2020
Dernek Başkanı: 0543 680 80 50 (Ara)
2019 © AFŞAR HABER - Tüm Hakları Saklıdır.
Yazılım: HK Asistan, Ceyuka SMS
