TÜKENİP GİDİYORUZ

---

TÜKENİP GİDİYORUZ

Bir çoçuğun masum kalbiyle dünyaya nazar kılmak... Bir çocuğun minik elleriyle dokunmak hayata... Zira "Toprağa tüküren kendi yüzüne tükürür." der kızıldereli eskimezler...

"Merhamet etmeyene merhamet olunmaz" der biricik rehberimiz...
Toprağa, tohuma, tarlaya...
Bitkiye, bitkilere, bitmeyenlere...
Hayvana, mahlukata, can taşıyan her canlıya....
Çevreye, çevrilmeyene merhamet...

Merhamet, sana böyük ödül.
Kanat çarpan herşeye...
Akan suyu, varolan toprağı yaşadığı evi bilmek merhamet...
Kirletmemek, tepinmemek.
Bir çocuk kalbiyle kanat çırpmak...

Ne zaman kopardık yüreklerden engin merhameti.
Önce yaşadığı toprağı kirletti...
Yok etti. Hırslandı ve azgın deryalarda gark eyledi merhameti...
Ya sonra??? Kendinden olmayan her şeyi??? Ne zaman kör ettik o çoçugun gözlerini???
Ne zaman nasır tuttu şefkatin yetim elleri???
Ne zaman kaybettik titreyen kalpleri???
Ne zaman, ne zaman hislerimiz yok oldu???
Nasıl bu hale geldik???
Artık dillerde var olan cümleler kalbe bir türlü varmıyor.!!!!
Gözyaşları yalnız...
Sözler manasız...
Gök kubbe yıldızsız...
Kur'an manasız...
Camiler cemaatsiz...
Evler yapayalnız...
Sessiz, sedasız...
Hayatlar... Ayakta kalmaya çalışanlar...
Tükenip gidiyoruz...

Yayınlanma Tarihi: 2025-01-09 17:06:14

---